بررسی هاله های لیتوژئو شیمیایی سطحی، عمقی، مثبت و منفی عناصر خاص (as - sb - bi - be - ge - ga - in - ta - nb - ree)قیمتی( au- ag – pd – pt ) کانسارساز و همراه(cu-mo-re-s-te-ni-co-zn-pb-ba-sr-mn-rb-k-u-th)و هالیدی(cl- f)در ارتباط با کانیزایی معدن نوچون وارائه کلیدهای اکتشافی در منطقه

کانسار مس پورفیری نوچون در 4 کیلومتری جنوب غرب معدن مس سرچشمه، 10 کیلومتری شمال شرق پاریز و در موقعیت "4549°55- "0647°55 طول شرق و "557°29- "2855°29 عرض شمالی واقع شده است. ذخیره قطعی معدن 268 میلیون تن کانسنگ با عیار متوسط 43/. درصد مس و ppm 346 مولیبدن تعیین گردیده است. منطقه مورد مطالعه از سنگ های آندزیت، تراکی آندزیت، آگلومرا، توف، توف برشی و آندزیت بازالت با سن نسبی ائوسن تشکیل گردیده است که توسط توده های گرانیتوئیدی با سن الیگومیوسن تا میوسن (دیوریت-گرانودیوریت-گرانیت) دگرگون (هورنفلس) شده اند. دگرسانی های پتاسیک و رسی با گسترش کم در مرکز و جنوب شرق منطقه دیده شده اند. دگرسانی سریسیتی گسترده ترین دگرسانی در محدوده معدنی نوچون می باشد. دگرسانی پروپیلیتیک در حاشیه های شمالی، غرب و جنوبی غربی کانسار مشاهده می گردد. دگرسانی سیلیسی به صورت رگه –رگچه های کوارتزی مشاهده می شود. به منظور بررسی هاله های لیتوژئوشیمیایی تعداد 100 نمونه از رخنمون های سطحی و چاه های معدنی برداشت گردید. متوسط طلا، پلاتین، پالادیم و نقره در گوسن به ترتیب ppb 217، ppb 8/7، ppb 9/3 و ppm 3/4 است که کلید اکتشافی مهمی برای هاله های سطحی است. میانگین عناصر در توده معدنی برای مس ppm1175، مولیبدن ppm 53، طلا ppb 44، نقره ppm 02/1، پلاتین ppb 66/7، رنیم ppm 15/0، تنگستن ppm 7/41، بیسموت ppm 25/2، آرسنیک ppm 6/97، و تالیم ppm 56/3 تعیین گردید. مقادیر مس، مولیبدن و بیسموت در مرکز و عمق ولی سرب، روی، آرسنیک، نقره، آنتیمون، منگنز و باریم در بخشهای حاشیه ای و سطحی کانسار از خود آنومالی نشان می دهند. مقایسه عیار آهن و مس و نسبت هاله های آنها نشان می دهد که اکسیداسیون سولفید ها باعث شسته شدن مس و ته نشین شدن سولفیدهای ثانویه در اعماق 35 تا 70 متری شده است. افزایش مس و آهن در عمق 280 تا 350 متری می تواند دال بر کانی زایی هیپوژن کالکوپیریت و پیریت باشد. با افزایش عمق، عیار مس و نسبت cu/mo افزایش می یاید. نقشه های ژئوشیمیایی عناصر فوق کانساری و تحت کانساری و نسبت هاله های ساده و مرکب بیانگر گسترش کانسار در شمال شرق و جنوب غرب در مرز 500 تا 600 متری می باشد.